فرش نمدی که از تخصص بزرگ مغولستان و شمال غربی چین است، از دوران باستان در جهان ایران نیز شناخته شده بوده است.
فریدل، بورکت با این وجود، آنها به عنوان “فرش های فقرا” در نظر گرفته می شوند و ترجیحاً برای مکان های کاری مانند آشپزخانه و برای اهداف کاربردی تر از تزئینی در نظر گرفته می شوند.
آنها همیشه در بازارهای تخصصی جایگاه دوم را به خود اختصاص می دهند (از 260 مغازه در سال 1978 در مزارشریف که محصولات نساجی دست ساز را می فروختند، فقط 23 کالای نمد سنتی کرمانشاه حمل می کردند.
در قندهار نسبت 8 به 214 بود؛ در بازار گلیم کابل در بازار گلیم کابل. فقط 2 مغازه از 39 مغازه فرش نمدی می فروختند؛ رجوع کنید.
قالی‌های نمد سنتی تزئین شده با طرح‌های هندسی بسیار رنگارنگ ساخته شده توسط ازبک‌های افغان، به‌ویژه آنهایی که توسط گروه ساخته شده‌اند، ارزش تزئینی واقعی دارند.
به عنوان مثال آنهایی که ترکمنها به سادگی در دو رنگ ساخته اند، از سوی دیگر، تنها انواعی هستند که در هر دو طرف تزئین می شوند، و بنابراین قابل برگشت هستند.
در استفاده از نمد فشرده صنعتی برای لباس، به نظر می رسد که برای مردان محفوظ است انواع سرپوش های ساخته شده از نمد از قدیم الایام از ویژگی های خاص جهان ایران بوده است.
این گونه سرپوش‌ها عموماً به شکل کلاهک‌های کمابیش محکم و محدب جمجمه یا توک‌هایی به رنگ سیاه یا قهوه‌ای هستند که از اوستیا تا آسیای میانه یافت می‌شوند.
نام به هیچ وجه برای توک های نمدی محفوظ نیستدر اکثر زبان های ترکی آسیای مرکزی به طور کلی استفاده می شود.
اصیل‌ترین شکل‌های سرپوش‌های قشقایی‌ها هستند نمدی‌های نمد فرش، با دو گوش انعطاف‌پذیر و همچنین کلاه‌های نمدی سفید قرقیزی با لبه‌های بزرگ (کلپاک) که توسط کامیون‌رانان تاجیک استفاده می‌شود.
اوستی‌ها به‌طور سنتی پوشش سر خود را از تابستان به زمستان تغییر می‌دهند.
- منابع:
- تبلیغات:
