قرن نوزدهم شاهد تحولات بزرگی در رویکرد به نظافت شخصی بود که در نظریه‌های مربوط به لباس زير مردانه فانتزي منعکس شد.
دکتر و جانورشناس آلمانی هانس گوستاو یاگر استدلال کرد که پوشیدن پشم در کنار پوست برای تحریک عرق بسیار مهم است.
از آنجایی که جیگر با رنگ‌ها مخالف بود، لباس‌های پشمی او همگی رنگ‌نشده بودند و در رنگ‌های سفید کرمی، انواع قهوه‌ای روشن و قهوه‌ای تیره موجود بودند.
بیشتر مشتریان طرح‌های جیگر روشن‌فکر، پیوریتن‌های طبقه بالا، یا روشنفکران مترقی مانند نمایشنامه‌نویس جورج برنارد شاو بودند که اصول جیگر را پذیرفتند و اولین لباس زیر نوزاد قانتزی جیگر خود را در 19 ژوئن 1885 سفارش دادند.
در اوایل قرن بیستم، نظرات در مورد خواص بهداشتی پارچه ها در حال تغییر بود تا ایده های کلی در مورد سلامت و تناسب اندام را منعکس کند.
در کنار این تقاضا برای راحتی، شرکت‌های پیشرو مزایای ثبت اختراعات خود و تبلیغ برندهای خود را از طریق تبلیغات دیدند.
در سال 1937، تولیدکننده لباس بریتانیایی سانسپل، پارچه ای سبک وزن، تنفس، بافته شده، باز (شبیه مش) به نام را توسعه داد و به ثبت رساند و شرکت های دیگر نیز لباس زير مردانه در پارچه های مشابه تولید کردند.
علاوه بر پنبه‌های سلولی بافتنی، الیاف مصنوعی جدید مانند ابریشم مصنوعی که در سال 1905 توسعه یافت جایگزینی با وزن سبک‌تر و راحت‌تر برای پارچه‌های سنگین‌تر سنتی ارائه کرد و در اصطلاحات شبه علمی ترویج شد.
اینها مخصوصاً برای مردان جوان‌تر که لباس‌های بیرونی قدیمی را کنار می‌گذاشتند جذاب بود.
میل فزاینده به راحتی در لباس‌های زیر مردانه منجر به تغییراتی در کت و شلوار پشمی یک‌تکه تمام‌تنه و اغلب دست و پا گیر شد.
در سال 1914 شرکت آمریکایی لباس زیر فانتزی زیر یک کت و شلوار بدون آستین با پاهای یک چهارم معرفی کرد و تا دهه 1920 این کت و شلوار ورزشی به این دلیل که شبیه شورت و جلیقه ورزشکاران بود در انواع پارچه های سبک تر مانند پنبه، ابریشم در دسترس بود.
- منابع:
- تبلیغات:
